Hondenbezit
Honden houden van spelen, en niet alleen op jonge leeftijd, maar een leven lang. Het speelgedrag van honden is heel bijzonder omdat het meerdere belangrijke functies vervult. Spelen is bijvoorbeeld de mooiste vorm van communicatie met soortgenoten (en ook met mensen).
Spelen is een belangrijke vorm van communicatie voor honden, waardoor de viervoeters onder grote druk komen te staan - Shutterstock / alexei_tm
Een hond moet zeker zijn speelgedrag gaan vertonen, want spelen (vooral met andere honden) is een belangrijk onderdeel van het sociale gedrag van de dieren. Het ravotten en jagen met andere honden, de omgang met mensen, ook de viervoeters komen volop aan hun trekken. Het hele lichaam van de hond wordt uitgedaagd in het uitbundige spel. De mooiste vorm van communicatie van de hond wordt ook gebruikt om hiërarchieën vast te stellen en spanningen te verminderen.
Verzoek om te spelen: De lage positie van het voorlichaam
Het speelgedrag van honden kan zich op verschillende manieren manifesteren. Voordat het begint, is er vaak een verzoek om te spelen: Een klassieker is de zogenaamde voorlichaam lage positie (speelboog), waarbij het voorlichaam laag is en het achterlichaam rechtop en hoog. De oren zijn omhoog. Tegelijkertijd kwispelt de hond in de regel met zijn staart en blaft. Deze speciale positie signaleert een speelse stemming of zet aan tot spelen.
Gokgedrag: zo uit het zich
Als honden spelen, kan het behoorlijk wild worden. Racegames, vechtgames, games die terug te voeren zijn op seksueel gedrag - als twee viervoeters echt op gang komen, weet de kijker vaak niet eens wat er precies aan de hand is. In feite zijn de sequenties in het spel bij honden vaak onvoorspelbaar, met rennen, grommen, rollen, springen en gebeten worden (slechts in geringe mate). Vrijwel alle gedragingen die honden van jongs af aan leren, worden getoond, zoals nederigheid, onderwerping, agressie, rijden en pronken. Dit is duidelijk te zien in de video waar de twee honden Faramir en Luna met elkaar spelen:
Kenmerkend voor het speelgedrag van honden zijn constante rolwisselingen: de jager wordt de opgejaagde voordat hij vervolgens weer op de ander jaagt enzovoort. Het komt vaak voor dat de spelende honden wederzijds kwetsbare delen van het lichaam onthullen, zoals de nek of buik - dit toont het wederzijdse vertrouwen tussen de speelpartners. Herhaling is ook typerend: om erachter te komen hoe de ander reageert, wordt gedrag steeds weer herhaald. Zo leren ze elkaar beter kennen en kunnen ze bewegingen beter inschatten.
Het is maar een spel - toch?
Het ontbreken van een definitief plot in het hondenspel is typerend. De honden jagen op elkaar of vechten met elkaar, maar geen van beide eindigt meestal met verwondingen of zelfs het doden van de ander. Behoudens je tanden en andere vechtsignalen dienen alleen het spel en zijn zeker niet slecht bedoeld; men spreekt hier van zogenaamde "spelgezichten", die vaak overdreven zijn. Deze speelse agressie is te zien bij de twee chihuahua's in deze video:
Mocht een spel echter ooit ontaarden en het komt tot een tastbaar hondengevecht, dan moet je als baasje in het gevecht ingrijpen. Vooral jonge honden kunnen snel eigenwijs worden en iets te ruw spelen. Mocht uw hond ooit overdrijven, stop dan met spelen en leer uw "pestkop" voorzichtiger te zijn.
Hondenpesten: hoe u uw hond kunt beschermen?
Hond gebeten: wat te doen?
Dominantiegedrag bij honden: hoe komt het tot uiting?