Hondentraining
In verband met honden wordt vaak de term stimulusdrempel gebruikt. Maar wat houdt de term eigenlijk precies in? Wij verduidelijken.
De Berner Sennenhond wordt beschouwd als een dier met een hoge prikkeldrempel - Afbeelding: Shutterstock / Everita Pane
De prikkeldrempel zegt iets over de psychologische veerkracht van de hond en wanneer een viervoeter reageert op een externe prikkel. De drempel kan hoog of minder hoog zijn.
Hoe wordt de stimulusdrempel gedefinieerd?
De stimulusdrempel bij honden bepaalt wanneer het dier een externe stimulus waarneemt en erop reageert.
Een dergelijke prikkel kan bijvoorbeeld een pijn, een oproep, een bevel of zelfs het openen van een deur zijn. Mogelijke reacties zijn bijvoorbeeld dichtklappen, grommen, blaffen, kwijlen of een commando volgen.
Of een hond reageert op een prikkel hangt enerzijds af van de sterkte van de prikkel en anderzijds van de bereidheid van het dier om er adequaat op te reageren. Er wordt een principieel onderscheid gemaakt tussen honden met een lage en honden met een hoge prikkeldrempel.
Lage drempel versus hoge drempel
Als een hond een relatief hoge prikkeldrempel heeft, reageert hij alleen op sterke prikkels. Het duurt dus veel langer voordat er überhaupt een reactie komt. De situatie is anders voor een hond met een lage prikkeldrempel: hij reageert al op zwakke prikkels.
De reacties kunnen ook anders zijn: terwijl een hond met een lage prikkeldrempel zich ronduit hippie gedraagt, draaft zijn tegenhanger met een hogere drempel comfortabel achter zijn baas aan. Een viervoeter met een hoge prikkeldrempel laat zich niet zo snel storen.
Of een hond een hoge of lage drempel heeft kan te maken hebben met het raskarakter.
Honden met een hoge drempel
Het niveau van de stimulusdrempel is deels rasspecifiek. Van grote honden zoals bijvoorbeeld de Berner Sennenhond of de Molosser wordt over het algemeen gezegd dat ze een zeer hoge prikkeldrempel hebben. Kalm, geduldig, gereserveerd, traag en lui zijn eigenschappen die van toepassing zijn op zulke honden.
Laagdrempelige honden
In tegenstelling tot honden met een hoge prikkeldrempel, kunnen hun dierlijke collega's met een lage prikkeldrempel worden omschreven als nerveus, actief en hippie. Ze reageren al op zwakke prikkels, dat wil zeggen, ze raken snel opgewonden en blijven een tijdje in deze toestand. Dit zou bijvoorbeeld moeten gelden voor border collies.
Het probleem met de drempel
Het onderwerp van de stimulusdrempel mag echter niet worden veralgemeend. Omdat een hond in verschillende situaties verschillende prikkeldrempels kan hebben. Het dier kan bijvoorbeeld gevoelig zijn voor geluiden, maar rustig reageren op onbekende honden.
Daarnaast kan de prikkeldrempel in de loop van zijn leven afnemen. Dit geldt onder andere voor honden die overwegend worden blootgesteld aan een weinig irriterende omgeving. Ze hebben dan een sterke disbalans tussen ontspanning en spanning.
De hond wil handelen, maar heeft niet voldoende prikkels. Het resultaat: Zelfs de zwakste prikkels roepen een reactie op - en hoe: De hond reageert met ongepast geweld in de vorm van belorgieën of destructieve woede. Om deze reden is het belangrijk dat eigenaren voldoende geïnformeerd zijn over de behoeften van hun hond om deze adequaat uit te dagen.
Misschien ben je ook geïnteresseerd in deze hondenonderwerpen:
Geconditioneerde ontspanning: kalmeer de hond
Als de hond niet komt: 6 terugroepproblemen
Blije hond: 4 dingen verrijken het dagelijkse hondenleven
- wedstrijden
- Races in dit artikel
Berner Sennenhond
Race bekijken
Bordercollie
Race bekijken