Botten en gewrichten
Gewrichtspijn, ontsteking en kreupelheid zijn slechts enkele van de symptomen van OCS bij honden - een botgroeistoornis die die ernstige schade kan toebrengen aan viervoeters
Als u de eerste symptomen van OCS bij uw puppy herkent, moet u zeker een dierenarts raadplegen - Afbeelding: Shutterstock / Sonsedska Yuliia
. Hoe het verloop van de ziekte te controleren? Osteochondrose dissecansWelke therapievormen er zijn, leest u hier.
OCS bij honden kan verschillende oorzaken hebben, de eerste symptomen van de degeneratieve aandoening in de kraakbeenvorming zijn al te herkennen in de puppytijd, wanneer het skelet snel groeit en zware lasten moet weerstaan. Er zijn verschillende behandelmethoden waarmee de gewrichtsschade behandeld kan worden.
Wat voor soort ziekte is osteochondrose dissecans?
Als een hond aan OCS lijdt, zijn meestal de grote gewrichten aangetast, zoals de ellebogen, schouder-, enkel- of kniegewrichten. De oorzaak van deze ziekte ligt in een verminderde botgroei in juist deze gebieden. Het skelet van een puppy is niet volledig gemaakt van botten, maar eerder van zacht kraakbeenweefsel dat in de loop van de tijd verbeend wordt. Dit versterkt het skelet en zorgt voor een optimale zuurstoftoevoer.
Kraakbeen wordt - in tegenstelling tot botten - niet van bloed voorzien en moet worden geleverd door het omringende weefsel. OCS voorkomt dat het kraakbeen verhardt als het groeit. Hierdoor blijft het skelet zacht en kan het gestaag groeiende kraakbeen niet meer optimaal worden aangevoerd. De te weinig geleverde onderdelen kunnen afsterven. Het gezonde weefsel stoot vaak het dode weefsel af, met als gevolg dat delen van het gewrichtskraakbeen versplinteren en als zogenaamde "gewrichtsmuizen" in het gewricht zwemmen. Dit leidt tot pijnlijke ontstekingen.
Merkbare symptomen en de diagnose
Uw hond kan de eerste symptomen van OCS al op de leeftijd van 4 tot 7 maanden vertonen. De diagnose wordt echter meestal pas tussen de 6e en 8e maand gesteld. Een van de belangrijkste symptomen is de plotselinge kreupelheid van uw trouwe viervoeter. Als zijn gang onrein is of als hij weinig bewegingsdrang heeft en mogelijk zelfs duidelijke pijn bij het lopen, als hij sommige bewegingen volledig vermijdt en als zijn gewrichten gezwollen zijn, kan dit een aanwijzing zijn voor een mogelijke OCS-ziekte. Alleen de dierenarts kan echter een exacte diagnose stellen met behulp van beeldvormende methoden zoals een röntgenonderzoek of magnetische resonantie beeldvorming (MRI). Als alternatief kan een diagnose ook worden gesteld met behulp van een artroscopie (gewrichtsendoscopie).
Oorzaken en preventie van OCS bij de hond
Aan de ene kant zijn erfelijke factoren de oorzaak van OCS bij honden, aan de andere kant kunnen hondenbezitters de vorming van gewrichtsschade mede door hun gedrag beïnvloeden. Om OCS te voorkomen, is het vooral belangrijk dat je ervoor zorgt dat je trouwe viervoeter goed wordt gevoed. Als u te veel energierijke voeding geeft, zal uw puppy te snel groeien en te zwaar worden voor het zich ontwikkelende skelet. Dit belast de gewrichten te veel. Te veel calcium, fosfor en vitamine D zijn ook niet gezond. Er is een verhoogd aandeel calcitonine in het bloed, wat op zijn beurt een negatief effect heeft op de rijping van de kraakbeencellen.
Om te voorkomen dat symptomen van OCS bij uw hond in de eerste plaats optreden, moet u meer aandacht besteden aan zijn speelgedrag. Vooral jonge honden hebben de neiging om veel te ravotten. Dit kan scheuren of breuken in het kraakbeenweefsel veroorzaken. Gewrichten krijgen tijdens normale bewegingen te maken met enorme krachten. Als de gewrichten extra worden overbelast, bijvoorbeeld door lang, wild spel met abrupte richtingsveranderingen en snelle acceleraties, worden deze krachten en hun effect dienovereenkomstig vermenigvuldigd. In de groeifase, die duurt tot de 12e levensmaand, is het daarom aan te raden uw hond niet te overweldigen.
Welke rassen zijn bijzonder kwetsbaar?
De ervaring heeft geleerd dat vooral grote hondenrassen vaak last hebben van OCS en de symptomen ervan. Dit omvat vooral:
• Duitse Mastiff
• Duitse herder
• Belgische herdershond
• Newfoundland
• Rottweiler
• Duitse bokser
• Labrador retriever
• Golden retriever
Hoewel het niet zo vaak voorkomt, kunnen kleine honden ook OCS ontwikkelen.
Dit is hoe OCS kan worden behandeld
Er zijn in principe twee opties voor de behandeling van OCS bij honden, conservatieve en chirurgische behandeling. Voordat de dierenarts een geschikte methode kiest, moet hij de algemene toestand, de leeftijd en de omvang van de kraakbeen- of gewrichtsschade kennen. Als de symptomen nog niet zo uitgesproken zijn, wordt conservatieve therapie aanbevolen. Er wordt gepoogd het aangetaste gewricht gedurende minimaal drie maanden volledig te immobiliseren, zodat de bestaande scheuren kunnen genezen. Daarnaast is er een strikt dieet om een overaanbod aan mineralen en energie te voorkomen.
Pijnstillers verbeteren de kwaliteit van leven van uw hond, maar staan vaak immobilisatie in de weg omdat ze pijnvrij willen rondlopen. Verder geeft de behandelend arts meestal ontstekingsremmende medicijnen en schrijft hij fysiotherapie of hondenfysiotherapie voor. Hierdoor wordt het vaak verkrampte spierweefsel rond het zieke gewricht losgemaakt.
Chirurgische therapie wordt gebruikt voor ernstige symptomen. De arts opent het gewrichtskapsel om kleine gebroken kraakbeendeeltjes te verwijderen en om scheurtjes in het kraakbeen mechanisch weg te werken. Ook na de ingreep moet de hond zo rustig mogelijk worden gehouden. Hij mag ongeveer drie maanden alleen tegen een gereduceerd tarief verhuizen. Dit wordt gevolgd door langzame spieropbouw door gerichte beweging. Behandeling, wat er ook gebeurt, is geen garantie dat de OCS niet terugkomt of een ander gewricht aantast.
Hoe vind je een goede hondenfysiotherapeut?
Hondenfysiotherapie: behandelingskuur
Kruidenpijnstillers voor honden: welke zijn er?