Verlatingsangst bij katten: symptomen en behandeling

Dierenpsychologie

Verlatingsangst manifesteert zich bij katten meestal door gedragsverandering zodra de dieren alleen zijn. Verlatingsangst is een bekend fenomeen bij honden, maar katten kunnen er ook last van hebben. Lees hier hoe je een angststoornis kunt herkennen en wat je eraan kunt doen.

"Laat me alsjeblieft niet alleen!" Deze verlatingsangst lijkt te zeggen - Shutterstock / Sidarta

Katten worden vaak ten onrechte aangezien voor eenlingen - het zijn zeer sociale wezens met een uitgekiende hiërarchie en groepsstructuur. Ze jagen alleen, maar zijn verder graag in de buurt. Het kan gebeuren dat de dieren zich te nauw hechten aan hun verzorger en in paniek raken als ze er niet zijn - dan zijn katten bang om gescheiden te worden.

Waar komt verlatingsangst bij katten vandaan?

Het klinkt misschien verrassend dat niet alleen honden, maar ook katten last hebben van verlatingsangst. Honden worden immers al heel lang gefokt om mensen als hun partner te zien. Sommige rassen houden meer van gezelschapshonden, andere rassen houden minder van kudde-waakhonden.

Het is meestal wenselijk dat de viervoeters een hechte samenwerking aangaan met hun mensen, en dat honden verdrietig zijn als hun verzorger hen met rust laat, is voor de meesten niet verrassend. Dat betekent echter niet dat alle honden deze angststoornis krijgen, het betekent alleen dat ze er iets vatbaarder voor zijn dan katten.

Waarom sommige katten verlatingsangst hebben, is niet helemaal duidelijk. Er wordt aangenomen dat te vroeg scheiden van de moederkat later kan leiden tot een angststoornis. Met de hand grootgebrachte kittens hebben de neiging zich zeer hecht te hechten aan hun menselijke pleegouders, wat ook het risico op verlatingsangst bij katten verhoogt.

Sommige kattenrassen worden ook als meer aanhankelijk en mensgericht beschouwd dan andere - ook zij kunnen op een dag moeite hebben om alleen te zijn.

Niet elk dier dat vatbaar is voor of een verhoogd risico loopt op dit type angststoornis, zal echter psychische problemen krijgen. Meestal is er ook een trigger, een bepaalde stressvolle situatie zoals een verhuizing, het overlijden van een naast familielid of een grote schok.

Mogelijke symptomen bij katten met verlatingsangst

Symptomen van verlatingsangst bij katten kunnen van dier tot dier verschillen. Dit zijn echter bijna altijd merkbare gedragsveranderingen, zoals onreinheid. Aangetaste dieren plassen dan bijvoorbeeld tijdens uw afwezigheid in bed of in de stapel vuile was. Ze proberen hun eigen geur te mengen met die van hun verzorger om zich veiliger en rustiger te voelen.

Andere katten kunnen met "vernielzucht" reageren en het huis en de meubels uit elkaar halen zodra je ze met rust laat. Een ander waarschuwingssignaal dat in twijfel wordt getrokken, is een verhoogde drang om te verzorgen, wat kan leiden tot kale plekken in de vacht. Verlies van eetlust of het opslokken van voedsel wanneer eenzaam is, is ook mogelijk.

Bij veel dieren kan abnormaal gedrag ook worden waargenomen in het bijzijn van de verzorger. Ze zijn dan bijvoorbeeld overdreven aanhankelijk, volgen hun favoriete mensen overal en miauwen continu en heel luid als ze afscheid nemen of als ze denken dat ze alleen zijn, bijvoorbeeld 's nachts.

Als je je abnormaal gedraagt, ga dan eerst naar de dierenarts!

Voorzichtigheid! Deze symptomen kunnen er al dan niet op wijzen dat uw kat verlatingsangst heeft. Er kan ook een organische oorzaak achter de gedragsstoornissen zitten.

Luide nachtelijke miauwen bij oude katten kunnen een teken zijn van dementie of een symptoom van het begin van doofheid. Verlies van eetlust kan worden veroorzaakt door een aantal ziekten en moet sowieso altijd door de dierenarts worden opgehelderd. Voeding kan ook verschillende oorzaken hebben.

Onreinheid hoeft niet per se psychologische triggers te hebben, maar treedt gedeeltelijk op als gevolg van een urinewegaandoening. Naast verlatingsangst kan 'destructieve woede' ook verveling betekenen.

Verlatingsangst bij katten behandelen: tips voor corrigerende maatregelen

Als uw dierenarts organische oorzaken van het gedrag van uw kat heeft kunnen uitsluiten, kunt u het beste een kattenpsycholoog raadplegen. Hij kan u en uw huisdier helpen om gezonde relaties op te bouwen zonder de angst om in de steek gelaten te worden.

Daarnaast is het zinvol om wat veranderingen in uw huis aan te brengen, zodat uw kat gemakkelijker alleen kan zijn en zichzelf kan afleiden van uw afwezigheid. De Engelse term hiervoor heet "Environmental Enrichment" - het gaat erom de omgeving spannender en stimulerender te maken voor het dier.

Een fijne krabpaal, uitkijkpunten bij het raam, klimmogelijkheden en diverse verstopplekken zijn bijvoorbeeld een goed begin. Als uw kat met verlatingsangst eerder een solitair dier is geweest, overweeg dan om een tweede kat mee te nemen. Wellicht heeft u ook de mogelijkheid om een veilige buitentoegang in de tuin of op het balkon aan te bieden?

Speel ook veel met je huisdier als je thuis bent en reserveer één keer, of beter nog, twee keer per dag een uurtje met je huistijger.

Positieve bekrachtiging helpt je om het gewenste gedrag van je kat te belonen, bijvoorbeeld wanneer ze volledig ontspannen gaat liggen nadat je de kamer even hebt verlaten. Aan de andere kant kun je ongewenst gedrag het beste negeren. Dit houdt in dat je je kat niet meteen troost als hij tekenen van verlatingsangst vertoont. Anders beloon je het wangedrag.