Dierziekten
Hartaandoeningen bij katten en de symptomen ervan zijn vaak laat merkbaar, wanneer de ziekte vergevorderd is. Des te belangrijker is het om op onopvallende tekenen te letten en bij twijfel naar de dierenarts te gaan. Hij heeft in zijn praktijk de nodige apparatuur om hartfalen te kunnen diagnosticeren.
De dierenarts luistert naar het hart en de longen van de kat om het vermoeden van een hartaandoening te bevestigen - Shutterstock / didesign021
Hoe eerder een kat een hartaandoening heeft, hoe beter. Want helaas zijn de verschillende vormen van hartfalen niet te genezen. Wel kunnen de symptomen en klachten worden verlicht en het ziekteverloop worden afgeremd zodat uw kat ondanks hartfalen toch een lang en mooi leven kan leiden.
Welke hartaandoeningen zijn er bij katten?
Hartaandoeningen bij de kat kunnen aangeboren zijn of later worden verworven. Aangeboren hartafwijkingen zijn echter zeer zeldzaam - slechts ongeveer tien procent van hartfalen bestaat vanaf de geboorte. Aangeboren hartaandoeningen zijn bijvoorbeeld de zogenaamde persistente ductus arteriosus Botalli. De verbinding tussen de hoofdslagader (aorta) en de longslagader (Truncus pulmonalis) blijft op zijn plaats, in plaats van in de eerste levensdagen gesloten te zijn zoals bij gezonde levende wezens. Als gevolg hiervan kan het hart niet goed werken en wordt het hart zwak. Andere aangeboren hartafwijkingen, waarbij bijvoorbeeld gaten in het septum, misvormingen van de atriale klemkappen of pericardiale diafragmatische verklevingen het hart verzwakken, zijn nog zeldzamer.
De meest voorkomende hartziekte bij katten is deels aangeboren: hypertrofische cardiomyopathie (HCM). Vooral de Maine Coon is vaak vatbaar voor deze vorm van hartfalen, zelfs als verantwoorde fokkers er alles aan doen om de verspreiding van deze erfelijke ziekte te voorkomen. De Perzische, Ragdoll en Brits Korthaar (BKH), Amerikaanse Korthaar en Rex katten hebben ook de neiging om dit type hartfalen te hebben. Bij HCM is de spier in de linker hartkamer verdikt, zodat deze niet zoveel bloed kan vasthouden en in het lichaam kan pompen. Deze hartziekte kan ook voorkomen bij katten zonder genetische aanleg, bijvoorbeeld als gevolg van hoge bloeddruk, nierfalen of een overactieve schildklier (hyperthyreoïdie).
Naast HCM is er ook gedilateerde cardiomyopathie (DCM), waarbij de hartkamers te groot zijn en de hartspier te zwak. Bij restrictieve cardiomyopathie (RCM) is de hartspier verstijfd en kan de hartkamer niet meer uitzetten, waardoor het hart niet meer goed kan pompen. Andere hartziekten zijn het gevolg van een virale infectie, ondervoeding of veroudering.
Hartziekte bij katten: symptomen die moeilijk te zien zijn
Het lastige van hartaandoeningen bij katten is dat de symptomen pas duidelijk worden als het hart al erg zwak is. Als leek is het bijzonder moeilijk om de vaak zeer diffuse tekenen van een zwak hart bij huiskatten te herkennen. Als uw kat een van de rassen is die vatbaar is voor HCM (Maine Coon, Persian, Rex, BKH, American Shorthair, Ragdoll), is het zinvol om twee tot drie keer per jaar naar de dierenarts te gaan voor een gezondheidscheck, zodat hij kan luisteren naar zijn hart en longen en kan de bloeddruk meten. Zo zijn er bijvoorbeeld veranderde harttonen en een verstoord hartritme te herkennen. Een frequentere gezondheidscontrole wordt over het algemeen aanbevolen voor oudere dieren, ongeacht of het raskatten of huiskatten zijn.
Bovendien kunnen de volgende symptomen wijzen op hartaandoeningen:
● Verhoogde behoefte aan slaap / rust
● Kortademigheid of zelfs kortademigheid
● Blauwe slijmvliezen
● Hijgen na het sporten
● Lethargie en minder plezier in het spelen
misselijkheid
Soms zorgt het zwakke hart ook voor waterophoping, vooral in de buik, omdat het bloed niet meer met voldoende snelheid door het lichaam wordt gepompt en kan klonteren. Uw kat zal dan verlamming van de achterpoten ontwikkelen en veel pijn hebben. Dit is een noodgeval en ze moet onmiddellijk naar de dierenarts of kliniek!
Diagnose van hartaandoeningen bij de kat
Omdat de symptomen van hartfalen bij katten zo aspecifiek zijn, is het altijd raadzaam om met haar naar de dierenarts te gaan als ze zich ineens anders gaat gedragen. Deze tekenen kunnen gewoon ouder worden en uw kat is in orde. Maar voor de zekerheid kan alleen de dokter helpen. Naast de stethoscoop om het hart en de longen te controleren en een bloeddrukmeter die geschikt is voor katten, zijn er andere diagnostische methoden beschikbaar om de hartgezondheid van uw huisdier te controleren. Hij kan bijvoorbeeld een hartecho of een röntgenonderzoek uitvoeren, de prestaties van het hart van de kat testen met een ECG (elektrocardiogram) en het bloed onderzoeken.
Hoe kan hartfalen bij katten worden behandeld?
De dierenarts kan uw kat medicatie voor hartfalen geven als uw kat positief wordt. Zogenaamde ACE-remmers verwijden de bloedvaten waardoor het hart ontlast wordt. Een te snelle hartslag kan worden verlaagd met bètablokkers en calciumkanaalblokkers helpen de hartspier te ontspannen. Bovendien worden medicijnen gebruikt om de bloeddruk te verlagen, evenals zogenaamde diuretica, die de overmatige ophoping van water in het lichaam aanpakken. De dierenarts kan ook kleine hoeveelheden bloedverdunners toedienen die acetylsalicylzuur (aspirine) bevatten, maar uiterste voorzichtigheid is geboden. Overdosering is snel en kan dodelijk zijn. Geef uw kat daarom in geen geval menselijke medicatie met de hand.
HCM bij katten: symptomen van gevaarlijke hartziekte
Kat heeft een hartaandoening: zo help je haar in het dagelijks leven
Hoe kun je hypertensie bij katten verminderen?