Schattige honden
Als de hond wordt begraven, kan dat tegenwoordig twee dingen betekenen. De verklaring van dit idioom vindt zijn oorsprong in een ver verleden - toen mensen letterlijk op schattenjacht gingen.
Afbeelding: Shutterstock
Op speurtocht: waar is de hond begraven?
Aangenomen mag worden dat, gezien het toenemend aantal bankschandalen, veel mensen in de verleiding zullen komen om hun spaargeld weer onder het kussen te leggen. Vroeger begroeven mensen zelfs hun schatten. En om dieven af te schrikken werd op de schatkisten een duivel of een gemene hond afgebeeld. Dus als je wist waar de kist was, wist je waar de hond begraven was.
Verklaring voor een probleem
Tegenwoordig kan deze zin twee betekenissen hebben. Enerzijds wordt het altijd linguïstisch gebruikt als je met een probleem wordt geconfronteerd. Als je door al je hobby's geen tijd kunt vinden voor huishoudelijke taken, dan is de hond daar begraven: je hebt te veel vrijetijdsbesteding.
Als uitdrukking voor het gezellige dorpsleven
Hamburg, München, Frankfurt of Berlijn. In welke Duitse stad je ook woont, het aanbod aan vrijetijdsactiviteiten is er in overvloed gezien deze grootstedelijke gebieden van bioscopen, theaters of discotheken. Als je echter in een gemeenschap van 200 zielen woont en je in het weekend echt stoom wilt afblazen, kan het moeilijk zijn om een geschikte uitlaatklep te vinden voor je levensvreugde. De verklaring is eenvoudig, want kleine steden kunnen niet concurreren met het aanbod van een grote stad. De hond ligt begraven in jouw dorp, er is gewoon niets aan de hand.